ورازحان مومىش قىزى  (فۋكاڭ قالاسى 3-ورتا مەكتەبىنىڭ پەنسيونەرى )

تۋعان جەردىڭ توسىندە اسىر سالعان قۇربىلار،
كوبەلەك قۋىپ كوگالدا بال-بۇل جانعان قۇربىلار.
قوزى-لاقتى جاياتىن تاستان-تاسقا سەكىرگەن،
تايعا مىنىپ قامشى سالىپ ءشۇ-شۇلەيتىن قۇربىلار.

تەپكىشەك تەۋىپ جەلپىلدەپ كالا اتاتىن سەكىرىپ،
قارا تەرگە تۇسەسىڭ سابىر ويناپ سابىلىپ،
التىن ساقا اسىقپەن الشى تۇسسە ۇتاسىڭ،
ءجىپ سەكىرىپ شاتتانىپ وينايتۇعىن بالا شاق.

اۋىل ماڭى دۋمانداپ ءتورت تۇلىك مال شۋلايتىن،
تايىنشا ءمىنىپ تەپەڭدەپ قۇربىلارىم زاۋلايتىن.
قالىڭ بالا ايعاي-شۋ مايدانىندا اق سۇيەك،
بال بالالىق كەزدەر-اي ويىن شىركىن قانبايتىن.

كاگار ويناپ قاعىسىپ سانايتۇعىن جۇزدىكتى،
قالاقشامەن وقتاۋى ۇيرەتكەندەي تەزدىكتى.
بەس تاس تەرىپ باستەسىپ تارتىساتىن كەزدەر-اي،
شەشەكەلەپ ساپ تۇزەپ ۇستاساتىن بەلدىكتى.

تۇلىمىمىز جەلپىلدەپ ويىن قۋعان قۇربىلار،
شىت ويىنى تاعى بار ەلەڭدەيتىن بالالار.
ەلەگىزىپ لەپىرىپ زىتاسىڭ دا كەتەسىڭ،
ۇستاپ السا ورتادا ءان سالدىرعان قۇربىلار.

كوگالىندا اۋىلدىڭ كۇرەسەتىن قىزىقتاپ،
ءبىرىن- بىرى جەڭەم دەپ تىرەسەتىن تىرسەكتەپ.
ءيتى ءۇرىپ اۋىلدىڭ بالالارمەن جارىسقان،
بالا- ۇيدىڭ بازارى قىزىعىمەن جاراسقان.

بالا كەزىڭ بال كەزىڭ ىستىق ءار كەز بارىنەن،
التىباقان اياسى تەربەگەندەي سانىمەن.
دارقاندىقتان جارالعان كوڭىل شىركىن اق قاعاز.
تازا اۋا تۇنىق سۋ توپىراعىڭنان ءنار العان.

كولشىك كورسە شەشىنىپ شوپ ەتەتىن قۇربىلار،
ءبىر-بىرىنە سۋ شاشىپ شات كوڭىلمەن ءجۇر بۇلار.
وتىن تەرىپ تاۋلاردان شۇرقىراسىپ شۋلاسقان،
بۇتا-بۇرگەن ساي-سالا اۋەنىمەن سىرلاسقان.

جاسىرىنباق وينايتىن اۋىل ءۇيدىڭ بالاسى،
ءوتىپ كەتكەن سول شاقتى باقىتىڭا بالاشى.
تىمپىر-تاشان قايدا دەپ تىمپيىسىپ قالاتىن،
ءومىر دەگەن ەسكەن جەل قايىرىلىپ ءبىر قاراشى.

گۇل-بايشەشەك ارالاپ بۇلدىرگەندى تەرەتىن،
قاراقات پەن قىزىلقات قىمىزدىعىن سوراتىن.
ويىن شىركىن قانبايتىن بال بالالىق شاقتار-اي!
باسقان ءىزىڭ كوڭىلگە ىزگى ويلار سالاتىن.

تۇزاق قۇرىپ قىرمانعا شىل-كەكىلىك ۇستايتىن،
تورعاي كورسەڭ ايالاپ مانگى وعان تيىسپەيتىن.
راگاتكا جاساۋشى-ەك رازىنكە اعاش ساپ،
بەلگى سالىپ تاس قويىپ دالدىكپەنەن اتاتىن.

ات قىپ مىنىپ شىبىقتى شاڭداتىپ ءبىر كەتەتىن،
ايعاي شۋمەن مەجەلى كونبەگەدە جەتەتىن.
اربا جاساپ اعاشتان ءسۇيرەيتىن تيەپ توپىراق،
ويىن قۋعان بالالىق قام قايعىسىز جۇرەتىن.


قورەك ەتىپ ايران ءسۇت ءشولىڭ دەرەۋ قاناتىن،
ىرىمشىك پەن اق جارما بويعا قۋات بولاتىن.
بالالىقتا بالالار دالا ويىنى قىزىقتى،
كوزبەن كورىپ قولمەنەن الۋان ورنەك سالاتىن.

قىس كىرگەندە قىزىقتاپ اياز اتا جاسايتىن،
وتىرا سالىپ شاناعا تاۋدان قۇلداي زاۋلايتىن.
كوك بالاقتاپ ىزعاردا قار ۇستىندە ويناق ساپ،
كىرپىككە قونىپ اق قىراۋ اۋاعا بۋى تارايتىن.

جىپپەن بەلدى بۋاساپ قيسىق كيگەن مالاقاي،
مۇز مايدانى جارقىلداپ نۇر وينايتىن جالىقپاي.
شاڭعى بايلاپ اياققا جارىساتىن قۇربىلار،
اڭساعاندا كەلمەيتىن قايران بالا كەزدەر-اي!؟