اق شاي (ولەڭ)
ورازحان مومىش قىزى
قالامپىر، بۇرىش دامدەنگەن،
شايلىق ءسۇتى بال قايماق.
ءيىس مايمەن ارلەنگەن،
اق شايعا كىمدەر تاڭ قالماق!
تاڭدايعا تاتىپ قالعاندا،
داستارقان قانداي كوڭىلدى.
ىشكەندەر بولىپ ارماندا،
سىرلارى سىعاي توگىلدى.
اق شايدى قانىپ ىشكەندە،
ساقينا باستان ارىلعان.
قيىندىق باستان كەشكەندە،
جادىرار كوڭىل تارىلعان.
اق شايىمەن سيلاسىپ،
بەرەكەگە شاقىرعان.
جاتپەنەندە سىرلاسىپ،
جاۋىندا جىققان اقىرعان،
اق شايىم مەنىڭ ءدام تارتقان،
ازاماتتىڭ اراي ارمانى.
اق شاي ءىشىپ ءان تارتقان،
شابىتتىڭ مىناۋ تالعامى!
(فۋكاڭ قالاسى 3-ورتا مەكتەبىنىڭ پەنسيونەرى)