ول جان دا سوناۋ تىم الىستان جارقىراعانى ءۇشىن، كوكىرەكتە قالعان-دى. كوكىرەگىمە مەيىرىم شۋاعىن، اقىل نۇرىن جاققانىمەن بيىك ەدى.

    جىم –جىرت كەش، جولدى بويلاپ سەيىلدەپ كەلەمىن، ايەل ەنەرگياسى تىنشتىقتا تولادى دەيتىن اپەكەم، جانىڭ تىنىش، جۇرەگىڭ جايلى بولسىن دەيتىن ول. قايدام، ايتەۋ ءبىر قاربالاستىق، الەككە تۇسكەلى قاشان، سەن قانشاما اسىقپايىن دەگەن سايىن ايتەۋ ءبىر اسىعىس كۇندەر جىلجي بەرەتىن. ولى ىلعي دا ارمان شىراعىڭ سونبەسىن دەيتىن، ءار ءىستى ءارقىرىنان پايىمداپ، ادامدا تانىم ىزدەنىس اياقتاماعانى دۇرىس دەپ ەسكەرتەتىن، ادامزات ماڭگى جارىققا تالپىناتىن مۇراتقا يە، كوڭىل شۋاعىڭ دا سولاي، جان دۇنيەڭنىڭ تەرەڭ تۇكپىرىنەن جارقىراي شاشىراپ شىققاندا عانا جانىڭدى جىلىتادى، باسقالارعا دا جەتىپ شاتتىق، ءۇمىت باعىشتايدى دەپ وتىراتىن.

    ءيا، ادام بالاسى تۋادا بىردەي، تاپ-تازا، عاجاپ بولىپ تۋادى، سوسىن ەڭ اقىرى ءبارى ءبىر قارا جەر قوينىنا ەنەدى، ءتۇبى ءبارىڭ تەڭەلەسىڭ دەيدى ەكەن دانالار. كەيدە سونى ۇمىتامىز، جوعارى-تومەن، باي-كەدەي، سەن-مەن دەسىپ، ءبىر كەلىپ كەتەتىن جولاۋشى عۇمىردى مانسىزدىككە تولتىرامىز.

    مىنە الىستان ول تاعى دا جارقىرادى، تاعى دا جۇرەك شۋاعىنا مالىندىم، ‹‹لەبىزى شىن جۇپاردىڭ يىسىندەي›› بوپ تەرەڭىنەن سويلەپ، اۋزىنان ءمار-ءمار توگەر ەدى، تىڭ جاڭا بىلىمدەرىمەن بولىسەتىن، كوڭىلسىزدىگىن دە ايتىپ قالاتىن، سىرلاسا كەلە، مەن جان دۇنيەمنىڭ ونىمەن الدەقاشان ءبىر ارنادا توعىسىپ كەتكەنىن بايقايمىن. ەكەۋىمىز بەينە ءبىر ادام سەكىلدىمىز. ول قۋانعان ساتتە، سول اياۋلى جاننىڭ جان رۋحىنىڭ جارقىلى ماعان دا جەتىپ، سيلار قۋاتى شەكسىز شاتتىققا ۇلاسا بەرەتىن. سونىڭ شاتتىعىنىڭ ءوزى مەنى ءبىر بەيعام، كوڭىلدى ساتكە باستاي بەرەتىن. ومىردە وسىنداي دوستىق پەن تۇسىنىستىككە جەتكەندەر تىم كوپ بولماسا كەرەك دەپ ىشتەي مارقايام، وعان تەك شىن ىجداعاتپەن جاقسىلىق تىلەي بەرەمىن. وقىعانى كوپ، جالعان جىلتىراققا، وتىرىككە جانى قاس، وتىرىك كۇلىپ، وتىرىك قۋانىپ، وتىرىك ءومىر سۇرەتىندەردى ايايتىن ەدى.

    ‹‹ادامعا قاتىستى ىستەردىڭ قايسىسىن الماساڭ دا، ونىڭ ءبىلىپ الاتىن جانە زەرتتەيتىن نارسەلەرى قيساپسىز كوپ، سونى جانىڭنىڭ قورجىنىنا سىيعىزۋ ءۇشىن باسقا ارتىق نارسەنىڭ ءبارىن جانىڭنىڭ قويناۋلارىنان قۋىپ شىعۋ كەرەك. ىزگىلىك تار، لاس جەردە جاسالمايدى. جانىڭدى تازارت، كەرەكسىز نارسەلەردى قوقىسقا تاستادەيدى دانالار.(اقىل قالتا كىتابىنان)

    ءيا، مىناۋ ومىردە، تالايىمىز باستان كەشكەن ءبىر جاعداي بار، بولسام -تولسام دەگەن جۇرەك ەڭ سوڭىندا كەدەرگىگە جولىعىپ، جان الەمى ادام تانىماستاي وزگەرىپ، كۇيزەلىس ىشىندە قۇرىپ كەتە بارادى. كەي ساتتەگى الاسۇرعان ماقتانىش سەزىمى، جالت ەتكەن ءۇمىت ءۇشقىنى، جاستىق جالىنى، باعاناعى بارىنە بيىكتەن قارايتىن استام كەۋدە الدە قايدا جوعالادى؟ جىلدار وتە بىرتە-بىرتە ءبارى دە ساباسىنا ءتۇسىپ، ارتىڭا قايىرىلىپ قاراپ، ءار قادامدى ويلانا باسۋعا بەت الاسىڭ. تىنىشتالىپ، ماڭايىڭا زەر سالاسىڭ. ول ماعان ەسكەرتەتىن، استە بوساڭسىما، بولماسا، ءداۋىر دوڭعالاعىنىڭ استىندا قالاسىڭ، ۋاقىت سەنى ءبىر جاققا ىعىستىرىپ تاستايدى دەپ تاربيەلەيتىن. ءوزىڭ عانا بولىپ جاساۋعا جول قويا ءبىل دەپ بولماشى ارماندارىما قۋات بىتىرەتىن.

    ءداۋىر ‹‹دوڭگەلەگى››، ۋاقىت تەگەرشىگى ءبارىمىزدى باسىپ ءوتىپ بارادى. كەي ادامداردىڭ سەنى دۇرىس باعالامايتىن سىڭار ەزۋلىگى جانىڭدى تاپاپ، بۇگىنگى كۇندە جانشىلىپ كەتكەن سول ادال ويلارىم قايدا كەتتى ەكەن دەپ ىزدەي بەرەسىڭ؟ ول ‹‹دوڭگەلەكتەر›› كەيدە قاتە تۇسىنىكتەر، تۇسىنبەستىكتەر، مەيىرىمسىزدىكتەر، وزىمشىلدىك جانە ماحابباتتىڭ جوقتىعى بولار. سولاردان قۇتقاراتىن دا جانىڭداعى ىزگىلىك شىراعىڭ. دوستىق شىراعىڭ، تۇسىنىك پەن سيلاستىق شىراعىڭ. اقىل-پاراسات شىراعىڭ بار، سول شىراقتارىڭدى سوندىرە كورمە.

    ول ارەدىك تىنىش وي قۇشاعىندا وتىرعان. كەنەت، قاراپايىم عانا تاڭدانىسپەن اناۋ قابىرعادا تۇرعان قامشىعا كوزى تۇسە كەتتى، بەينە سەلت ەتىپ ويانعانداي، ە، قامشى، ەندى سەن تەك قابىرعادا ءىلۋلى ساندىك بۇيىم عاناسىڭ، قانشا اساۋدى جۋاسىتىپ، قانشا تۇلپاردىڭ جونىندا وينادىڭ، قانشا دۇشپانعا سەس بوپ، قانشا كوشتە ءسان بەردىڭ، قانشا، قىز قۋاردا، قىز قولىندا، اسپاندا ويناقشىپ، جىگىت تاقياسىن مەيىرىممەن ايالاي سيپالاپ ءوتتىڭ ەكەن، قانشا شاڭىراقتىڭ تورىندە ءىلنىپ، ۇرپاعى بارىنان حابار بەردىڭ ەكەن، قانشا وتباسىندا سالبىراي ءىلىنىپ، ‹‹ەرى جوق›› ءۇي دەگىزىپ، ايتقىزباي عانا قايعىعا ورتاق ەتە ءبىلدىڭ دەشى، قانشا بەسىكتىڭ باسىنا ءىلىندىڭ، قانشاما ازاماتقا رۋح سيلادىڭ، كۇش بەردىڭ، قانشا ادامعا قۇرمەت بوپ تاعىلدىڭ، قانشاما جاۋىنگەردىڭ قارۋى بوپ، تۋعان جەردى، انا وتاندى قورعاعان ازاماتتىڭ ايالى الاقانىندا جۇردىڭ، مىڭ جىلدىق قۇدا بولايىق دەپ قۋانىشقا اسىققان قانشاما اتالاردىڭ مەيىرىمدى جۇرەگىن تاعى ءبىر شاڭىراققا جەتكىزىپ جاتتىڭ، قانشاما داۋعا جۇردىڭ، جاۋعا جۇردىڭ، كەيدە كەرەگەنىڭ سىرتىندا قالىپ، كەڭپەيىلدىڭ كۋاسى بولدىڭ ەكەن، قانشا ءبيدىڭ الدىندا قاسقايىپ جاتتىڭ سەن، قانشا اكەنىڭ قاباعىن قاتۋلاندىرىپ ەڭ...

    مىنە بۇگىن ءبارىنىڭ دە ءمانى وزگەرىپ كەتتى. سەندە وزگەردىڭ. ساعان ەندى وسىندا، ءتوردە ءىلىنىپ، ءسان بەرىپ تۇرعانىڭنىڭ ءوزى ادەمى شىعار؟ سەن ەندى مۇمكىن تەك وسىلاي، سانالى ۇرپاقتىڭ كوكىرەگىندە جارقىرارسىڭ مۇمكىن. شۋ اساۋدى تاقىمىندا تىپرلاتقان جىگىت قولىندا ونىڭ ايباتى بولدىڭ، جەل مەن جاڭبىردى، بوران مەن داۋىلدى دا وتكەرگەسىڭ، بارىنە ابدەن كوندىكتىڭ، ەگەر سەن دە ءبىر ساۋلەلى عۇمىر ءسۇردىڭ دەسەك، ءبىر جان پەندەسى باستان كەشەتىننىڭ ءبارىن دە وتكەرگەن سەكىلدىسىڭ. ەندى مىنە جايلانىپ، تىنىشتالىپ، سالقىن سابىرعا كوشىپ، تەك ارتىڭا قايىرىلىپ قاراپ، ءبارىن دە ماقتانىشپەن ەسكە العاندايسىڭ. ءار كوكىرەكتە، ءارجۇرەكتە شۋاق شاشىپ، سەن دە جارقىراي بەرشى، قامشى سىنباسىن دەپ تىلەيىكشى.

    قالجىراعان پەندەلەردى قاعىپ، سانالاردى سەرگىتىپ، داۋىرمەن تەڭ ىلگەرلەتە بەرگەيسىڭ! ات بايلار تىرىلىكتىڭ ءار تاڭىندا سەن بول!

موڭعۇلكۇرە اۋداندىق پارتكوم ۇگىت ءبولىمى